Τρώει από τους κάδους διαμαρτυρόμενος για τη σπατάλη τροφίμων

Θησαυροί στα σκουπίδια

Επιμέλεια: Μικαέλα Κόλλια | tvxs.gr

Το 30% με 50% του φαγητού που παράγεται παγκοσμίως καταλήγει στα σκουπίδια. Ένας νεαρός Γάλλος αποφάσισε να αυξήσει την ευαισθητοποίηση σχετικά με το θέμα, ταξιδεύοντας στην Ευρώπη και τρώγοντας από τους κάδους απορριμμάτων.

Ξεκινώντας στις 15 Απριλίου από το Παρίσι, ο Μπαπτίστ Ντιπανσέτ έχει ήδη διασχίσει το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γερμανία και τη Δημοκρατία της Τσεχίας με το ποδήλατο του. Τελικός προορισμός του είναι η Βαρσοβία, στην Πολωνία, στην οποία ελπίζει να φτάσει σε δύο εβδομάδες.

Ο 25χρονος Μπαπτίστ αποφάσισε να ξεκινήσει ένα τέτοιο ταξίδι αφότου ταξίδεψε στην Κολομβία, τη Νότια Ασία και την Ταϊτή, και είδε εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν μέσα στην πείνα.

«Στις φτωχές χώρες, ήμουν πλούσιος. Ήμουν λυπημένος επειδή αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν σε τόσο κακή κατάσταση. Δεν έχουν, όμως, άλλη επιλογή. Δεν επιλέγουν να είναι φτωχοί. Έτσι αποφάσισα να κάνω κάτι για να δείξω στον κόσμο πόσο πολύ καλό φαγητό χάνουμε» υποστηρίζει.

Όπως αναφέρει στην προσωπική του ιστοσελίδα, «La Faim du Monde» (Η Παγκόσμια Πείνα), ο στόχος της περιπέτειας του «είναι να κάνω αυτό το ταξίδι στηριζόμενος αποκλειστικά στα τρόφιμα που προορίζονται να πεταχτούν, από ξενοδοχεία, εστιατόρια, παντοπωλεία, σούπερ – μάρκετ και αγορές, προκειμένου να καταγγείλω τη σπατάλη των τροφίμων. Αυτή η σπατάλη πραγματοποιείται σε βάρος εκατομμυρίων ανθρώπων που πεθαίνουν από πείνα».

O 25χρονος εξηγεί ότι το ποσοστό των τροφίμων που πάνε στα σκουπίδια χωρίς λόγο είναι τεράστιο και δε σταματά ποτέ να εκπλήσσεται με το τι μπορεί να βρει σε έναν σκουπιδοτενεκέ. «Πραγματικά δεν πίστευα ότι ήμασταν τόσο σπάταλοι. Ακόμα και όταν κάποιος γνωρίζει τι συμβαίνει, είναι πάντα ένα σοκ το να ανοίγεις ένα σκουπιδοτενεκέ και να βρίσκεις τόσες πολλές πατάτες, τόσο πολλά φρούτα, γιαούρτι. Οι κάδοι γεμίζουν με πράγματα που είναι ακόμα αρκετά καλά για να φαγωθούν».

Σύμφωνα με το RT, όταν φτάνει σε μια πόλη, αρχίζει κατευθείαν να ρωτάει στις τοπικές υπεραγορές ή στα αρτοποιεία αν θα μπορούσαν να του προσφέρουν τα τρόφιμα που προορίζουν για πέταμα. Αλλά μόνο ένας στους δέκα δέχεται την πρότασή του και του δίνει κάτι να φάει. Προσθέτει, μάλιστα, ότι «μετά από τόση ποδηλασία, είμαι κουρασμένος και χρειάζομαι ενέργεια. Είναι το στομάχι μου γεμάτο ή άδειο; Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα, όχι τι είναι αυτό που τρώω».

Επιπλέον, ο Μπαπτίστ έχει παρατηρήσει μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: οι εταιρείες δεν δίνουν ποτέ δωρεάν φαγητό και η πλειοψηφία όσων εργάζονταν σε σούπερ μάρκετ του απαντούν ότι τα προϊόντα που προορίζονταν για τον κάδο απορριμμάτων ήταν ακατάλληλα προς κατανάλωση. Τονίζει, ακόμα, ότι πολλά σούπερ-μάρκετ προτιμούν να κρατούν τους κάδους με τα τρόφιμα στο εσωτερικό των καταστημάτων, ενώ όταν τα βγάζουν έξω τα κλείνουν πίσω από φράχτες ή συρματοπλέγματα.

Ο Μπαπτίστ, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του για το «κυνήγι των τροφίμων» χρησιμοποιεί μια αφίσα που αναγράφει: «Η Παγκόσμια Πείνα». Αλλά η πινακίδα δεν βοηθά πάντα. Στην Τσεχική Δημοκρατία, για παράδειγμα, χρειάστηκε να ρωτήσει 50 καταστήματα πριν του προσφέρει κάποιος λίγο φαγητό. Σχολιάζοντας τις δυσκολίες που συνάντησε εκεί, σημειώνει ότι «η Τσεχική Δημοκρατία ήταν η πιο δύσκολη περίπτωση, οι άνθρωποι απλά δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Συνδέουν τα σκουπίδια με τους άστεγους. Τελικά, μου έδωσαν από έναν φούρνο ό,τι ψωμί είχε περισσέψει και έτσι πέρασα 5 μέρες».

Μέχρι στιγμής μόνο τα γαλλικά σούπερ μάρκετ του πρόσφεραν ευχαρίστως ό,τι προόριζαν για τα σκουπίδια και, γι’ αυτό, είπε ότι πρόκειται να τους επισκεφθεί ξανά με την ελπίδα ότι δε θα έχει αλλάξει η φιλοσοφία τους.

Παράλληλα, με σκοπό να εγείρει περισσότερη ευαισθητοποίηση και προβληματισμό γύρω από το θέμα των απορριμμάτων και τον αντίκτυπο που έχει για το περιβάλλον σταματά σε τοπικά σχολεία μετά από κάθε 60 χλμ. διαδρομής του και ενημερώνει τους μαθητές για τη σημασία των μη-ανανεώσιμων πόρων και ότι αν συνεχίσουμε να πετάμε τόσο πολύ και χρήσιμο φαγητό, κάποια στιγμή αυτοί θα εξαντληθούν.

Ο ίδιος πιστεύει ότι η μείωση των τροφίμων που πάνε στα σκουπίδια θα σήμαινε περισσότερη τροφή διαθέσιμη, μείωση της ρύπανσης και μείωση του κόστους τροφίμων. Παράλληλα, όπως δήλωσε στο Local.de, το όλο σχέδιο ήταν ένας τρόπος για να διαμαρτυρηθεί, καθώς, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων του ΟΗΕ, περίπου 842 εκατομμύρια άνθρωποι σε δεν έχουν να φάνε.

Ο νεαρός Γάλλος αποφάσισε να κάνει το ταξίδι του φέτος, καθώς το 2014 έχει ανακηρυχθεί, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Ευρωπαϊκό Έτος κατά των αποβλήτων τροφίμων.

Το κίνημα
O Μπαπτίστ Ντιπανσέτ δεν είναι ο μόνος που επισκέπτεται τους κάδους απορριμμάτων για να βρει τρόφιμα. Σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Αμερική υπάρχει ένα τεράστιο κίνημα «καταδύσεων στα σκουπίδια». Καθώς τα μαγαζιά, οι αγορές και τα σούπερ-μάρκετ πετούν τεράστιες ποσότητες αγαθών που είναι ακόμα σε καλή κατάσταση, πολλοί άνθρωποι συλλέγουν αυτά τα τρόφιμα, κυρίως για περιβαλλοντικούς και πολιτικούς λόγους. Εναντίον της υπερκατανάλωσης και της αδιαφορίας που προωθεί η μαζική παραγωγή τροφίμων και μεταλλαγμένων, υπάρχουν κάποιοι που βουτάνε στους τεράστιους κάδους για να αξιοποιήσουν ό,τι άλλοι θεωρούν «σκουπίδι», επειδή έπαψε για τον οποιοδήποτε λόγο να είναι ελκυστικό στο ευρύ, απαιτητικό κοινό που αναζητά την «τελειότητα». Χαρακτηριστικό είναι και το μότο μιας ακτιβιστικής ομάδας στη Δανία που λέει: «Τα σκουπίδια κάποιου είναι ο Θησαυρός κάποιου άλλου».